Ανάπτυξη και Χρέος Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες οικονομικές αναλύσεις για να καταλάβει κανείς ότι το χρέος θα γίνει εξυπηρετίσιμο και έτσι θα πάψουν να ανησυχούν και οι δανειστές-εταίροι μόνο όταν θα είναι εύκολη η εξυπηρέτηση του από τον προυπολογισμό. Θα είναι εύκολη η εξυπηρέτηση του χρέους όταν τα τοκοχρεωλύσια κυμαίνονται σε κάποια λογικά επίπεδα. Αποδεκτά επίπεδα τοκοχρεωλυσίων είναι οι πληρωμές στο επίπεδο 4-5% του ΑΕΠ. Οταν το ελληνικό ΑΕΠ βρίσκεται καθηλωμένο στα 180 δις ευρώ και ο αποπληθωρισμός κυμαίνεται στο -2,8% τότε ακόμα και μικρά σχετικά τοκοχρεωλύσια ερμηνεύονται σε εξαιρετικά επώδυνες πληρωμές. Αν όμως υποθέσουμε ότι το ονομαστικό ΑΕΠ (=πραγμ.ΑΕΠ + πληθωρισμός) ανέρχεται στα επίπεδα του 2009 δηλαδή περίπου στα 250 δις τότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αρα η εξασφάλιση των αναπτυξιακών προοπτικών δεν είναι μόνο σε όφελος της Ελλάδας αλλά και των δανειστών. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το επιχείρημα της επαν-ιδιωτικοποίησης του χρέους. Το λάθος που έγινε το 2010 πρέπει να διορθωθεί. Το ελληνικό χρέος πρέπει στο μεγαλύτερο ποσοστό του να ξαναπεράσει σε χέρια ιδιωτών. Με αυτό τον τρόπο θα σταματήσει η επιβάρυνση των κρατικών προυπολογισμών (μέσω του Greek LoanFacility) και των συλλογικών οργάνων (ΕSM, ΕΚΤ,ΔΝΤ ) και κατ’ επέκταση η συνεχής ενοχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Για να μπορέσουν όμως να πουληθούν ελληνικά ομόλογα στις διεθνής αγορές πρέπει να αυξηθεί η τιμή τους (σήμερα για παράδειγμα διαπραγματεύονται στο 55% της αξίας τους). Δεδομένου ότι στα ελληνικά ομόλογα έχουν παρασχεθεί σημαντικές εγγυήσεις (αγγλικό δίκαιο κ.λ.π) αρκεί μια μικρή έστω σταθεροποίηση των αναπτυξιακών προοπτικών για να διευκολύνει την σταδιακή μετακύλισή τους στον ιδιωτικό τομέα. Θα συμφωνήσω ότι οι χρηματοοικονομικές τεχνικές στο ελληνικό χρέος αφήνουν πολλά περιθώρια βελτίωσης του. Σίγουρα πολλά μπορούν να επιτευχθούν αν δουλέψει κανείς στην καθαρή παρούσα αξία του ελληνικού χρέους. Τα αποτελέσματα όμως αυτών των τεχνικών μπορούν να είναι υπερπολλαπλάσια αν πραγματοποιηθούν όταν η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης.I agree that financial techniques in Greek debt leave little room to improve. Certainly much can be achieved if you work in the net present value of Greek debt. But the results of these techniques can be hyperproliferative if performed when the Greek economy is in a growth trajectory. Posted by ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΙΟΝΗΣ at 9:46 PM No comments: |